Un ano máis celebramos o noso magosto, máis vivo que nunca! 

Esa porta que permaneceu pechada todo este tempo de pandemia, separándonos e limitando as interacións entre nós, abriuse, dando paso aos músicos, que entraron e saíron cal flautistas de Hamelin; aos irmáns e irmás, emocionados por poder compartir este día de festa; aos nostálxicos que botan de menos a escola pequena; á vida. Esa vida que se abre paso a través do lume, das lapas, das caras pintadas de negro, dos sorrisos , dos bailes e, por suposto, das castañas!

Poderedes ver as fotos na área privada.