Na Natureza, como na vida, os procesos levan o seu tempo, e só pasado este, podemos ter unha visión xeral do acontecido e a súa evolución. Hoxe en día, neste mundo dixitalizado, global e frenético, moitas veces nos falta ese tempo de reflexión e pararnos para facer esa “mirada atrás” tan necesaria para medrar.

A horta é un claro exemplo dos procesos paso a paso e da evolución día a día, lenta pero sen pausa. Cando comezou o curso non era máis que un anaco de terra, ordenada en bancais iso si, pero sen nada máis. Co traballo dos nenos e nenas, desde os máis pequenos, e sobre todo eles, ata os maiores, foi tomando forma. Primeiro coa preparación da terra, logo coa semente, e despois co coidado das plantas día a día, semana a semana, que ían medrando case a escondidas. Regar, quitar herbas non desexadas, alimentar e controlar o composteiro, xestionar os recursos…

Os tempos non sempre son os que nos gustarían e, neste caso, pasa un pouco isto. Xusto cando estamos de vacacións e non hai rapazada na escola, é cando a horta mostra a súa máxima exuberancia. Chega o momento de recoller os froitos e quen máis traballou para conseguilo non está presente, case parece o guión dunha obra de teatro “traxicomedia das plantas que quedaron orfas”. Tentaremos retrasar ao máximo este momento a ver se algún froito (tornasol, fresas, tomates…) chega a setembro e podemos comezar o curso cunha pequena colleita.
Mentres, polo menos, aquí queda unha pequena mostra da evolución para que gocedes do actual estado da horta.

Bo verán e boas vacacións.